Bir kız için erkek kardeş, tam bir kabustur.Ama bir kız için iki erkek kardeş,karabasan kıvamında bir kabustur.
Onlar için kız kardeş, tam bir baş belasıdır.Dolayısıyla dünyanın en akıllısı, en güzel, en tatlısı olamaz.SALAKTIR!çünkü.İddaya girerim ki hepsi kız kardeşlerinin, salağın teki olduğunu düşünür.
Benim halimi düşünün, cin gibi bir erkek kardeş ve üstün zekalı bir abiye sahiptim.Onlar içinde SALAK 'tan başka bir şey değildim.
Ergenlik dönemimde şiire edebiyata olan merakım, onlar için alay konusu olmuştu.Sakladığım şiirleri birer birer bulup dalga geçerlerdi.Hatta altın bulmuş gibi birbirlerine gösterip, araya gülme efektleri katıp, saatlerce makaraya alırlardı beni.Bazen iyice abartıp, eve gelen erkek arkadaşlarıyla bir olup, hem kendileri dalga geçer, hemde arkadaşlarının dalga geçmesine musade ederlerdi.Büyük bir zevkle...
Bir gün Nazım Hikmet'in onların henüz bilmedikleri bir şiirini (Nazım Hikmet'i karış karış bilirlerdi oysa)kağıda geçirip, görecekleri bir yere koydum.İlk abim gördü.Hazine bulmuş gibi gözleri peltek peltek açıldı:
-Sinan koş Ayşe şiir yazmış!
Sinan dururmu? marş söyleyerek yürüyen askerler gibi beliriverdi abimin yanında:
-Ne yazmış?
Abim:
-Çekilmez bir kadın ol..dum.. yine(Sadece adam yerine, kadın yazmıştım.)Kah..kih..hah..hoh...
Sinanın yüzü kızarmış gülmekten:
_Salak bu kız yaaa...
Abim:
-Dur dur...UYKUSUZ...AKSİ...LANET...
Burda ikisi birden kahkahayı basıyor.Abimin elinde şiir yerde debelenerek gülüyor.Sinan ise şiirin devamını okuyor:
-Ver..ver...BİR BAKIYORSUN AĞZIM BİR HAYVANI DÖVER GİBİ...Salak bu kız...Gülmekten okuyamıyor devamını....
Bu duruma benim gülmem gereksede aldım elinden kağıdı:
-O şiir Nazım Hikmet'in.
İkisinin yüzünde birden ciddileşme oluyor bir an.Abim kıvırıyor:
-Ha...Neee... onun mu?Ama sen yazınca komik oluyor..Haydaaa olacak şey değil!
Gençlik yıllarım böyle geçti...Bu gün beni yere göğe koyamıyorlar.Meğer beni ne çok severlermiş.İnsan sevdiği deriyi yerden yere vururmuş sözü burdan gelse gerek.Niye yalan söyleyim onlarda benim en sevdiğim abim ve erkek kardeşim.Şaka bir yana ben onlara hiç kızamadım .çünkü ikisinide çok seviyorum..(Bu arada o yıllarda ben okulda, kompozisyon birincisiydim..Bilmezler bunu:))))
düşündürmek... güldürmek... düşündürürken güldürmek... güldürürken düşündürmek... hele ki bunları yazıyla gerçekleştirmeye çalışmak... zordur... çok zordur... bu yazıda bu durum bu senteze yakın bir çizgi gösteriyor... fikrimce başarılı bir çalışma olduğunu ifadelendirebilirim... pozitif bunca yaklaşımıma karşın, yazının sonu biraz sarsıntı yaratıyor... belki okuyucu, erkek kardeşlerin dalga geçişine biraz daha şahit olmak istiyor... belki okuyucu, kız kardeşin itirafının bu kadar yalın ve donuk olmaması gerektiği duygusuna kapılıyor... belki okuyucu, son parağrafa ihtiyaç duymuyor ya da farklı bir anlatımla sunulmasının daha etkileyici olacağı hissini yaşıyor... belki okuyucu, parantez içi bilgisinin içerikle alakasının böylesine hafife bırakılarak belirtilmemesinin daha doğru olacağını düşünüyor...
YanıtlaSilher şey bir tarafa teyze, okurken çok keyif aldım inan...
Yorumların ve eleştirilerin için çok teşekkür..Senin gibi bir yazardan aldığım övgü bölümleri beni daha doruklara götürecektir.eleştirilerin ise bana yol gösteren bir ışık gibi. Ben o ışığın peşinden giderek, daha güzel yazılar ortaya çıkaracağımı biliyorum.
YanıtlaSil