köyüm

Çocukluğumun büyük bir bölümünü kapsayan bu ev, ne çok hatıra taşır ve ne büyük bir anlamı vardır...ilk sevgiliyi özlemek ve delice severken ayrılmak gibidir...
Dedem yıllar önce öldü. Anneannem bu köyde yalnız yaşardı...Her bayram toplanırdık tüm akrabalar.Teyze kızları dayımın oğulları hepimize yetecek arkadaş,teyze dayı.Hayatımın en mutlu günleriydi, tezek kokusunu yıllarca köy kokusu sanıp içimize çektik.Anneannem ilginç kadındı,bütün gün çalışır eve gelince yığılır kalırdı...Ev bize kalırdı köy akşamlarında ,çekirge sesleri eşlik ederdi geceye, düşlere dalar giderdik yıldızlara bakarak..Sinan yıllarca köyün çeşmesini kocaman sanıp yanılmış, geçen gittim küçücükmüş diyor...Anneannem,eline bal sürüp beklerdi sinekler konup ölsün diye...Bütün gün sinek yakalardık kutu kutu, bazen yakardık... Bütün çocuklar gibi bencil ve caniydik...Ne zaman köye gidecek olsam bahçelere geldikmi; içim cız eder... Bir heyecan kaplardı içimi...O sedir, kilim kaplı yerler,yer minderleri büyülü bir masaldı benim için...hiç bir yeri, köyüm kadar sevemedim..