Uçurum Treni

Ölüm öyle kolayca anlaşılır bir şey değildir.Ben burda Zekiyenin, abisinin ardından ölüm köprüsüne kadar gidip, geri dönüşünü anlatacağım.

Zekiye abisinin ölümünü bir türlü kabullenemez.Uykusuz geceler, bitmek bilmeyen kabuslar,uyku ilaçları, sakinleştiriciler onu iyileştirmeye yetmez.Nasıl kurşun ilk hedefine ulaştığında acı vermez, daha sonra yakar yakarsa, Zekiyeninde acısı da her geçen gün biraz daha artar ve dayanılmaz bir hal alır.Ağıtlar yakar sürekli ve hayatla bağlantısını keser neredeyse.

Bir gün farklı bir şey olur.Her zaman ki gibi camın önünde oturmuş, uzaklara daldığı bir anda, Abi çıkagelir:

_Zekiye bu ne hal?Zekiye şaşkın bir o kadar sevinçli:
_Abi! der ve boynuna sarılır.Hasret sanki gözlerinde birikmişcesine, ağlamaktan abisinin yüzünü bile seçemez.
O günden sonra hemen hemen hergün gelir abisi.Karşılıklı bir masada saatlerce sohbet ederler.Zekiye herşeyi unutmuştur acılarını, çocuklarını, ve etrafında olup biten her şeyi.Sadece abisiyle gitmek ister ve bunu her gün dile getirir.Bu baskılara dayanamayan abi, bir gün Zekiyeyi karşısına alır ve konuşur:
_Bak Zekiye benimle gelirsen dönüşün olmaz!
Zekiye:
_Olmasın...
Abi
_Çocukların, kocan var!
Zekiye :
_Olsun ben seninle gelmek istiyorum.Abi
_Tamam seni götüreceğim.Dağların yamacından bir tren kalkacak.Tren seni görünce yavaşlayacak hemen bin..Zekiye hemen kabul eder ve treni beklemeye başlar.

Tren kara bir bulut yumağıyla dağların ardından iner çığırtkan sesiyle.Vagonların gümbürtüsü kulağı sağır edcek nitelikte.Derken yavaşlar kara tren. Zekiye koşar ardından .Vagonlardan biri açılır trenin bıraktığı rüzgar savurur zekiye'yi. Abi elini uzatıp zekiyenin kolundan çeker.Vagon, beyazlar giymiş bembeyaz yüzlü insanlarla doludur.Başlarında siyahlar giymiş upuzun bir adam beklemekte.Korkmaz Zekiye, abi vardır. Nereye gittiğinin ise önemi yoktur.Derken tren hızlanır vagonlar çarpar birbirine, kara dumandan yeryüzü görünmez halde'dir.Derken vagonlardan biri açılır abi zekiyeyi atar trenden:
_Yiğenlerime iyi bak.Der ve kapanır vagon.kara tren ise dağlardan ğökyüzüne doğru, uzaklaşır ve kaybolur.
O günden sonra bir daha gelmemiş abisi, bana göre ölümden dönmüş.Sevgi belkide daha büyük bir yüktür kalplerimizde..En yakınlarımızı kaybetmek bizide öldürür yavaş yavaş...

_