Hayta tevfik

Sınıfın en çalışkan öğrencileriydi. Zehir gibi zekalarıyla öğretmenleri bile şaşırtan, sevimli iki afacan, karakterleriyle ruh ikiziydi sanki.Aile durumları maddi olanaklara sahip değildi ve belki her anne ve babanın;"onlar nasıl okuyor ne paraları var nede babaları?"dediği türden dalgacı mahmutlardı kimseyi cidiye almaz, bir sardılarmı makaraya, ellerinden ve dillerinden kurtulmak imkansızdı.Onlar birbiri çok severdi ama birbirlerinin anneleri öyle demezdi," haytadan başka bir şey değildi" onlar için!

Bir gün duyduk bisiklet çalmışlar ve günlerce saklı saklı binmişler bisiklete.Eee ne de olsa bir çocuğun en çok sahip olamak istediği bir şeydi ve bakmışlar sahip olacakları da yok en güzeli çalmak diye düşünüp yürütmüşler bisikleti.Anne; -Hayta tevfik! o yaptı kesin!

Oysa ikisinin başının altından çıkan bir durum anneye göre kendi çocuğuna mal edilemez bir durumdu.her anne kendi çocuğuna toz kondurmaz nede olsa.Hayta tevfik, evlerinden çıkmazdı ve anneyi sinir ederdi, yer içer dalga geçer ve çeker giderdi.

Bu gün Hayta tevfik çok başarılı bir pisikolog, Yıllarca Amerikada mastır yaptı şu an yayınlanmış bir kitabı var.Diğer çocuk ise matematik öğretmeni, Oddü'yü bitirdi.

Bir gün gelmiş Hayta tevfik, şık giyimli ve son derece parlak görüntüsüyle anne tanımamış, elinde tatlı dondurma ve bir sürü yiyecekle kapıda belirmiş;

-beni tanıdınmı teyze?Hayta tevfik(tabi bunu söylerken gülüyor) Anne şaşırmış ve sarılmış yok canım niye hayta olasın! -hakkını helal et , az yemedim ekmeğini, ne günlerdi ben seni annem gibi severdim.demiş anne ağlamış;

-Helal olsun bende seni çok severdim.Hem kim demiş hayta Tevfik diye ben valla söylemedim.Tevfik daha bir gülmeye başlamış; -Hadi hadi hep hayta Tevfik derdin ama biz ciddiye almaz arkandan gülerdik deyip ellerine sarılmış...