Çırak

Kızılayın ortasında, en lüks mağazalardan biriydi soysal pasajı o yıllarda.Sanatçıların ve sosyetenin alışveriş yaptığı Çiğdem mağazası.Ben çiğdem mağazasında satış temsilciliğine 12 yaşımda başladım.sahibi rahmetli babamımda patronuydu, değinmeden edemeyeceğim bana Müjgan isminide koyan o dur.

Annem beni gözünün arkada kalmaması için vermişti Rıza amcanın yanına.Kendisi çalışıyordu ve korkuyordu ne de olsa başıma birşeyin gelmesinden, çokta mantıklı ve isabetli bir karardı, hayatım boyunca kendime olan güvenimin ve sosyalleşmemin üzerimdeki etkileri çalışma hayatımla ilgili.

Küçük Ayşe aşşa, küçük ayşe yukarı! evet ismim küçük ayşeydi.Bana ıvır zıvır işleri yaptırırlar toptancıya filan gönderirlerdi.

Eeee bende çocuktum nede olsa! toptancıdan saatler sonra gelirdim, simit yerdim(çok severdim) asansörlerde oyananırdım, bin kere inip çıkmaya bayılırdım , toptancılarda oturup çay içerdim, kirtasiyeye uğrardım.Nadire teyze Rıza amcanın eşi, kızardı bazen aylak aylak dolaştığıma, bazende birşey demezdi halime bırakırdı.

Öğlen saatlerinde o yıllarda bir saat yemek molası vardı ve tüm dükkanlar kapanmak zorundaydı, zabıta ceza keserdi nitekim.Ben bu saatlerde koşarak simit almaya giderdim çoğu kez, yine dolanırdım kendi halimde

. Bir gün, öğlen saatinde sabahlıkların arasında uyumuş kalmışım, kimse fark etmemiş saatler geçince anlamışlar , küçük ayşe nerde diye herkes birbirine sormuş ve tüm elemanlar beni aramaya çıkmış.Ben birden Nadire teyzenin avaz avaz bağırmasına uyandım;

-Haticeee , küçük Ayşeyi bulmadan gelme buraya! ve sabahlıkların arasından çıktım, herkes şaşkın hortlak görmüş gibi bana bakıyordu tabi bende onlara.Birden bir kahkaha koptu mağazada, ben ne olduğunu anlamaya çalışırken; -Yahu sabahtan beri seni arıyoruz şekerim!

Ben; -Öğlen tatili bittimi? dememle bir kahkaha daha koptu , kimse gülmesine engel olmamıyordu, tabi bende gülüyordum ama onlara...

m-jgan/anılar...