Arabamla çarşıya gitmek için, yola çıktığım bir sabah, yaşlı bir kadın uzanıp pencereye;Kızım beni çarşıya bırakırmısın dizlerim ağrıyor dedi... Arabama aldım..O kadar çok dua ediyordu ki doğrusu hoşuma gitmişti..Dizlerinin ağrıdığı fizik tedaviya gidemediği söyledi.. .Ayşe teyze;çocukların yokmu senin? söyle götürsünler, demiş bulundum ve böylece ,ona dair her şeyi dinlemek zorunda kaldım.Ben seni götürürüm.. dedim ve doğru hastaneye gittik. kayıt işlemlerini yaptktan sonra her gün hastaneye bıraktım dolayısıyla geri almaya gittim...Artık kanka olmuştuk ..apartmanın megafonuna basıyordu her gün halimi soruyordu....ne derdi olsa beni buluyordu..bir nevi beni kullanmaya başlamıştı ama beni kullanmasına izin veriyordum..bazen ağlıyordu kendi çocukları aklına gelince halimi bile sormuyorlar diyordu.Tedavisi bittikten bir süre sonra ortadan kayboldu..Aradığım zaman telefona çıkmıyordu..günler geçti aradan ...Yine evime geldiğim bir akşam üstü Ayşe teyzeyi benim merdivenlerin üzerine oturmuş beni beklerken buldum..Elinde beyaz bir poşet vardı ..."Kızım seni bekliyordum" dedi .Sana badem getirdim... .Beyaz poşette badem vardı ve günlerce onu kırmaya uğraşmış benim evime çıkmak için tam dört kat çıkmıştı..yorulup merdivene oturmuş soluklanıyordu..göşyaşlarımı görmesin diye arkamı dönüp sildim..Kolundan tutup kaldırdım hadi sana bir çay yapacağım..dedim.Kızım; daha çıkamam çok yoruldum...Sağlıcakla kal dedi ve gitti..