Yiğenim berk henüz (5 yaşında)yaşını umarım doğru yazmışımdır...fazla görmüyorum Akçakocada oturuyorlar..bu gelişinde beni bir hayli zorladı... Zekası yaramazlığıyla birleşince, bir çocuk yetişkinleri maskaraya çevirebiliyor...belgesel izleyen ve hayvanların ismini benden iyi bilen bir çocuktu karşımdaki...bizde kal dediğimde;herkezin bir evi olur hala ..diye cevap veriyordu.Beş yaşından küçük bile olabilir..Seni nereye götüreyim deyince;Afrika .diyordu resmen..Ama en şaşırtan sözü şüpesiz..;seni gerçek seviyorum halacığım..olmuştu.donup kaldım.. küçücük çocuk gerçek sevgiden bahsediyordu bana...ben bu güne kadar kaç insanı gerçekten sevmiştim?yada kaç insan beni gerçekten sevmişti?doğrusu yalandan sevdiğim insan sayısı daha çoktu..gerçek sevgi sadece çocuklarıma ve anneme duyduğum sevgimi .bilmiyorum... ama bir gerçek var ki berk beni gerçekten seviyordu..yaşamım boyunca en azından bir kez beni gerçekten seven biri olmuştu...
Ablacim ben de seni gercekten cok seviyorum :-) Inan, seni gercekten seven coktur.
YanıtlaSilÇok güzel bir yazı olmuş Ayşe.Küçücük çocuk bize ders veriyor sanki,değil mi?Sanki dünyamızda bir çok şeyin göründüğü gibi olmadığını fark etmiş de,kendi duygularının hakikiliğini ima etme ihtiyacı hissediyormuş gibi.Belki de maksadı budur.Nereden bileceğiz ki küçücük bir çocuğun dünyamızı bizim kadar derinden kavramadığını?Yetişkinlerin dünyası da at izi ile it izinin ayırt edilemez hale geldiği bir dünya.Kimin çkar için sever göründüğünü kimin hakikaten sevdiğini ayırt etmek kolay değil.Ama bildiğini sandığım bir şey var.Ben severim seni,hem de çok.Eşimin de kendi öz ablalarından seni ayırt etmediğini fark etmişsindir artık.Bu arada Berk henüz dördünde.Ayrıca civciv sarısı bir çocuk da değil,esmer bir oğlan:))Neyse ben buraya Berk'in gerçek bir resmini koyarım artık..
YanıtlaSil