Dayım

Dayım...Hacettepe mezunu...Her zaman elinde kitapları başı öne eğik ,hayatı dalgalı denizlere benzer...Herkezin en sevdiği...Anneannemin kıymetlisi... ..
...komik adamdır dayım...Annemi yıllarca güldüren bir anıyı anlatmak isterim tam bu noktada...
Yine kardeşlerin köyde toplandığı bir yaz günü bahçelere gitmişler..Doyasıya zerdali yemiş bol bol gülüşmüşler tabi o arada annemin dikkatini hiç olmamış bir zerdali çekmiş ve sormuş dayıma;Naci?bu zerdali neden olmamış gömgök duruyo...Dayım dururmu yüzünde alaycı bir ifadeyle;Ha o mu ?...o yılın zerdalisi seçildi!!Tabi annem basar kahkahayı ve bize binlerce kere anlatır ve bizim artık gülmediğimize aldırmada hah hah yılın zerdalisi dedi Naci diye cümleyi bitirir...
Köyde kalırdı yazın... Kahveden çıkmazdı..
. Birgün eline sopayı almış,kediye doğru bakıyo...Kedide ona ,birden gel seni bir seveyim demez mi...Ama biz Neşeyle Dayımı ayakta uyuturduk...Sigarasız kaldığımız günler dayımın paket paket sigaralarına göz dikerdik...İçeri girdiğinde ;Neşe şu sigaraları koy büfeye... Bak saydım der ama büfeye gidene kadar biz tandırın arkasına atmış olurduk... İçeri girip saymaya başlardı...Bir iki üç...Biz ağzımızı tıkardık gülmemek için..Yine bir gün bize çay vermediler ...bizde neşeyle gidip çaydanlığa tükürdük onlar afiyetle içerken çayı, biz gülmemek için aklımıza en kötü anılarımızı getirdik..Ama ohhh çayda ne güzel olmuş deyince gülmemizi tutamadık..Anladılar tabi..
.
Dayım iyi insandı...Hayatı dalgalı denizlere benzer..Herkezin en sevdiği...Anneannemin kıymetlisi...