-ver bakim şunu ne tatlı şeymiş bu. diyerek aldım kucağıma. Kücücük gözlerini bana dikmiş patisiyle yüzüme dokunuyordu...Çok tatlıydı.Eve getirdik ve adını ateş koyduk hemen ertesi gün alışverişe çıktık .Gerekli olan her şeyi aldık ithal mama , ithal toprak , oyuncak...Komşular gülüyordu halime bir kediye bu kadar para harcanırmı diye ...Zeynep ve muratın neşesi haline gelmişti kısa zamanda. Koridoru bir uçtan diğer uca maraton koşusuna çevirmişti...Bazen ben zeynebin odasına kapatıyordum camdan atlayıp balkondan salına salına çıkıp şaşırtıyordu beni..
Bir gün hastalandığını , muratın ise sabaha kadar başını baklediğini biliyorum ve ben uyandığımda panik olmuş bebek şurupları ağrı kesiciler vitamin şurupları içirmiştim...Sürekli burnu akıyordu ben ise teramisin sürüyordum burnu yara olmasın diye, elini ağzını yıkıyordum sürekli...
Nitekim bir süre sonra evde düzenin değiştiğini anlamaya başladım. evde vernel kokusunun yerini kedi kokusu almıştı.. Evimde yere düşen her hangi bir şeyi alıp yiyebilecekken artık kıl bile çıkabiliyordu...Sevgiyle ,temizlik alışkanlıklarımın arasında bir kargaşa yaşamaya başladım... Sürekli evde hijyen sağlamaya çalışmaktan helak olmuştum...Her geçen gün evin bir bireyi haline gelmesi ise ürkütmüştü beni. Bir kediye en az kendi çocuklarım kadar bağlanacağım aklıma gelmezdi. Bunu, evinde hayvan beslemiş olanlar çok iyi bilir, evden biridir o ...Acısı da mutluluğu senindir artık...
Verhasıl bir gün kararımı verdim, kesindi kararım. Yavruyken bir aile edinebilrdi muhtemelen. Nitekim büyüdükten sonra kimse almaya yanaşmaz ve yazık olurdu kediciğe..Ne kadar sevgisi ağır bassada ben ona kendimce kötülük yapmayacaktım .Ya ömür boyu bizimle kalacak, yada şimdi aile edinmesine yardımcı olacaktım..Aklıma Pet.shop lar geldi gidip konuştum.Kabul ettiler yavru olması dezavantajdı ...Sıra zeynebi ikna etmeye gelince ki işin zor kısmıydı, kedisini bırakana kadar ağladı..Ertesi gün ziyaretine gittik camları tırmalıyordu zira çok sağlıklı görünmesine sevinmiştim..İzin isteyip çıkardık kafesinden. Zeynebi görünce oyunlar oynamaya başladı ve kuruldu kucağına.. Sürgün bitti annem geldi beni almaya, der gibi bir eda takındı ...Tabi veda vakti gelince zeynep yeniden ağlamaya başladı ben kendimi zor tutuyordum kan çanağı gözlerimi saklıyordum zeynepten ...Ateş arkamızdan baktı biz kaybolana kadar..Biz ise onu hiç unutmadık...
Artık eve kesinlikle eve hayvan almamaya karar verdim... Alışıyor ve bağlanıyor insan bir sevgiyi daha kaldıracak gücüm yok anladım...Şimdi bir güvercin yuva yaptı camın önündeki çıkıntıya..kuluçkaya yatmış ve biz zeyneple gitmemesi için dua ediyoruz ve rahatsız olmasın diye camı bile açmıyoruz..Kedimiz aklımıza geliyor birbirimize itiraf etmesekte ...Ben, Pet.shopların önünden artık başım öne eğik geçiyorum Murat ve Zeynep anne neden bakmıyorsun deyince lafı değiştiriyorum çünkü bakamıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder